Tak przyszło żyć

piękny, lepiej zostać tak gdzie się najlepiej czujemy.

Smutny i bardzo prawdziwy. Znam i ja takich ludzi.
Mają dzieci, czy nie maja, ale o starym człowieku
zapominają. Pozdrawiam.

Wróciłam raz jeszcze do wiersza
i muszę przyznać, że jest
bardzo dobry,
a poza tym tak jak Ols uważam, że do twarzy jest Ci
Marylko w błękicie.
Miłego dnia życzę:)

Piękny i bardzo prawdziwy wiersz

ciężko żyć, a telefon milczy,
kroki na schodach też nie te
wyczekiwane.
Pozdrawiam serdecznie

gorzka starość... co zrobić aby nas taka nie spotkała?

To nie jest smutne,to przerażające,świat goni a ludzie
giną,przekaz trafia prosto w serce pozdrawiam:)

Witam Panią serdecznie To piękny szczery i prawdziwy
przekaz wiersza Piękny bo cudowna jest miłość matki
przerażająco smutny bo totalnie niesprawiedliwy Nie
potrafię tego pojąć Zostawić schorowaną matkę ojca
często dla własnych wygód.Jeżeli potrafią tak uczynić
z najbliższymi co by zrobili z obcymi.Pozdrawiam i
życzę pogodnego wieczoru .

Ale to jest przyjemne
Pozdrawiam:)

serdecznie dziękuję Olu ...nawet w marzeniach nie
było tego błękitu - ale miło mi :-)

Marianko do twarzy Ci w błękicie
Gratuluję
Pozdrawiam :)

Bardzo wymowny wiersz mhmmmmmm wiemy, że czasami życie
potrafi sprawić wielką przykrość?
Marianko dobrze, że ta pani ma wsparcie w Tobie jak
wiemy starych drzew się nie przesadza:(
A takich życiowych prawd jest dużo…

Pozdrawiam jak zawsze serdecznie i z uśmiechem:)

Jest takich mamuś i babć bardzo wiele,
gdzie tylko czasem zajrzy sąsiadka, listonosz, od
czasu do czasu zabłąkany przypadkowy ktoś, aż wstyd o
tym pisać, że to są tych babć przyjaciele.
A życie uczy pokory i kiedy człowiek
do niczego nie skory, liczy liście na drzewie. Zaś w
kącie cicho śmieje się Heve, szeleści sreberkami.

dziękuję wszystkim za odwiedziny oraz miłe
komentarze:-)

Pięknie... pozdrawiam :)