Tak przyszło żyć
po tylu komentarzach muszę powiedzieć pomagam wspieram w samotności tą osobę lecz rodziny nie zastąpię...
jeszcze wczoraj gwarno
ranne ptaków śpiewanie
łąki pełne motyli
poziomki na polanie
otoczona przyrodą
kochała kwiatów zapach
dziś tylko blokowisko
inny obraz świata
sprzedali mały domek
mamili wygodami
zburzyli jej spokój
zostawili samą
cisza co serce mrozi
odbija się od ściany
piękne puste pokoje
drzwi jak więzienia bramy
liczy kroki na schodach
może to wnuczka biegnie
albo syn z pracy wrócił
starą matkę odwiedzi
poczeka może jutro
w zamglone okno spojrzy
pomodli się o zdrowie
syna, wnuczki, synowej...
nigdy nie myśli o sobie
Komentarze (105)
Bardzo smutne Staruszki
Pozdrawiam Marianko
Smutne aczkolwiek ostatnio bardzo częste zjawisko.
Chwyta za serce.
Matka się oddaje całe życie dla dziecka a na koniec
tylko żyje nadzieją, że ktoś ją odwiedzi.
Brak słów.
Pozdrawiam:)
Stary człowiek wyrwany ze swojego naturalnego
otoczenia,nigdy nie będzie szczęśliwy.
Większość młodych tego nie rozumie.
Wzruszający wiersz,pozdrawiam:)
ależ smutny wiersz, aż się serce kraje... :-(
Bardzo mocno wzruszasz problemem poruszonym w wierszu
Bardzo boli taka starośc kiedy nikt się nie nie
troszczy o człowieka bo zajety jest sobą :(
Pozdrawiam serdecznie
Poruszający wiersz, bywa że na starość wszyscy o
człowieku zapominają:(
Ciężkie i smutne jest życie starego człowieka.A gdy
zostaje sam,to już tragiczne.A przecież tak niewiele
do życia potrzeba.Odrobina zainteresowania
życzliwości,pamięć.A najgorsze gdy rodzina i
przyjaciele opuszczają. Ci co całe życie kochali. Czy
aby na pewno?Czym jest miłość?Akceptacją drugiego
człowieka,z jego wadami i zaletami.Zastanówmy się nad
sobą.Starość idzie i do nas.Wiersz zatrzymał
mnie.Bardzo dobry.Pozdrawiam.
Ale zostają w pamięci, małe rajskie ogródki. :)
Pozdrawiam
No tak, zycie...
Pozdrawiam:)
nie przesadza się starych drzew a ja bardzo chcę do
kraju dzieciństwa, pozdrawiam krajankę
A zasługuje na najwięcej.
Moja mama mieszka na wsi sama. (91)Szanujemy to jako
jej dzieci, bo innego świata nie zna i umarłaby z
tęsknoty za swoim domem.
Witaj,
piękny wiersz o współczesnym losie Matek /także tych
często żle ocenianych Teściowych/.
Na to jest wiele rad - możliwości.
Serdecznie pozdrawiam.
Interesujące
Dla własnych korzyści potrafią czasem zburzyć to, co
człowiek kocha. Bardzo wymowny wiersz kochana.Dzieci
nie zawsze dbają o dobro rodziców.Pozdrawiam.