Tak się wykazując tak popisując

Ani to wojna, ani polowanie,
a ludzie ludzi podchodzą
i eliminują (no właśnie,
jeśli nie otwarcie, to skrycie).
A że ludzie, jak to ludzie,
najpewniej, jak nikt do nikogo
najwięcej mają do siebie,
co zrobić, że akurat pogardy.

Jakby to była jakaś tajemnica
nie do odkrycia,
że kto kogo jak traktuje,
tak będzie wszystkich traktował.
A choćby i nie chciał,
dobierze się i do samego siebie.
Nie ma pośpiechu.
Śmierci i siebie nie przechytrzy.

autor

jarosław_wiesławski

Napisany: 2014-08-08 Dodano: 2015-05-04 07:05:26

Ten wiersz przeczytano 339 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie