Tak to leciało
W naszym składzie dużo,
Ba!- najwięcej; wody,
Jesteśmy kałużą
Która wszak ma nogi.
Składamy się głównie
Z tlenu i wodoru,
Mięsa, kości, gówna,
Głupoty, uporu...
Zalet mamy wiele.
Tak nam się wydaje.
Zdobywamy wiedzę
Która w nas zostaje(?).
W otoczeniu sprzętów,
Leniwi, zgnuśniali,
Lecz w swoim pojęciu:
Wielcy i wspaniali.
W głowach naszych próżnia,
Myśli niedorzeczne.
Jedno nas wyróżnia:
Żyć pragniemy wiecznie.
W alkoholu smutki
Topimy, gdy trzeba(?)
Jakie tego skutki?
Kac, agresja, bieda...
Niczym nie różnimy
Się od zwierząt leśnych,
Lecz to my "myślimy",
My jesteśmy "lepsi".
Kto wymyślił wojny?
Zawiść, kradzież, zdrady?
Kto niby jest wolny
Choć wszystkim spętany?
Ktoś na końcu świata
Umiera w tej chwili.
Ale nam to "lata",
Abyśmy my żyli...
Gdy nas ból spotyka
Innym to "powiewa",
Więc gdzie tu logika?
Wracamy na drzewa?
Wbrew wyobrażeniom
Którym hołdujemy,
Pokłońmy się drzewom
Bo z nich nie zejdziemy.
Komentarze (9)
Tak to leci nadal i nawet drzewa umierają przed swoim
czasem. Wiersz brzmi jak osąd gatunku
ludzkiego,zresztą bardzo trafnym przesłaniem. Zamyśla
i niepokoi i trudno być obojętnym na takie dictum.
Pozdrawiam:)
"To ludzie, ludziom zgotowali taki los", pisała
nasza
poetka. Ile ludzi żyje bez wyobraźni? Pozdrawiam.+
Ostatnia zwrotka najlepsza :)
Dobry wiersz, a do tego, swietnie sie czyta.
Świetny przekaz warty uwagi i chwili zastanowienia.
Czy tak musi być? Te słowa jako pierwsze cisną mi się
na usta. Pozdrawiam:)
z drzew szerzej i więcej widać i może gdy sokole oko
mamy wszystko co napisałeś zbadamy i aby nam nie
latało - wrażliwość na naturę i siebie samych
wykrzesać będzie łatwiej A więc cyt.Pokłońmy się
drzewom Dobrze:) w treści i formie prostej ale ładnej
Pozdrawiam
tak to leciało... jednym słowem świetny !
masz rację, tego "gówna" w nas chyba najwiecej...
Idealnie opisałaś człowieka, a przeciwnicy tego
wiersza będą tylko wyjątkiem od reguły!