Tak trudno...
Czasem tak trudno żyć
gdy niepokój burzy fundamenty
gdy zasiane ziarnko niepewności
rośnie i uciska nerwy
Tak trudno się uśmiechać
gdy powódź szaleje w duszy
gdy rozpaczą ściśnięte gardło
bezsilnie próbuje oddychać
Trudno jest bezgranicznie wierzyć
gdy oczy poddają się iluzji
gdy wyostrzone zmysły
odbierają wszystko inaczej
autor
Agnieszka Handzlik
Dodano: 2008-05-01 08:49:59
Ten wiersz przeczytano 701 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Trudno zyc i trudno wierzyc w milosc, gdy
bol serce sciska, trzeba usmiech skrasc majowi a
sloncu cieplo i swe smutki ogrzac
,,i w czerwiec spojrzec z usmiechem ,,
smutny ale ladny wiersz.
bardzo ładnie opisałaś tę niemoc co nami targa w
chwilach smutku i zwątpienia+
Życie to trudna gra która składa sie z wielu
elementów... czasem niektóre są trudniejsze od
innych.. zmieniającą nas ale i nadają sens codziennej
walce...
Dużo w tym wierszu jest racji... trudno żyć, gdy ból
serce nam ściska.. popatrzeć trzeba na świat w
zupełnie innej strony, otworzyć szeroko okno..
promienie majowego słonka mogą uśmierzyć ból i
przynieść ukojenie... wiersz głęboką treścią
pisany, smutkiem i żalem... ładny..