Taki czas
Coraz mniej bywam w wierszach.
No trudno.
Myśli rwą się na przestrzał.
Duch usnął.
I my już nie ci sami, ciepło zmył słowa
granit.
I smutno.
Jak ten ptak, co do lotu się zerwał,
by w przestworzach radośnie szybować.
Uniósł marzeń ogrody do nieba
i skonał.
Życie wciąż mruga do mnie -
zielenią.
Czas pogody gdzieś odszedł.
Nie ze mną.
Wykuł pustkę i zranił, tylko żal
pozostawił.
Coś pękło.
Nie ma słów, które chłody ocieplą.
Gdzieś odeszły - daleko, w niepamięć.
Jak matczyna opoka - w bezkresność.
Na zawsze.
Zanim gniew weźmie górę,
odejdę.
Nie dam żalom się unieść.
Są zbędne.
Kradną radość i ciepło, chwile życia w nich
więdną.
I drętwe.
Czas pomoże zapomnieć, oddalić
co tam skomli i żali się głośno.
Znowu wierszem rozkwitnę.Nakarmij
mnie wiosną.
Komentarze (32)
Piękne słowa z nadzieją"Znowu wierszem
rozkwitnę.Nakarmij
mnie wiosną."
Pozdrawiam cieplutko:)
Ciekawy wiersz, ładny w nietypowej formie .Pozdrawiam
.
Smutno ale dla rozweselenia zapraszam do mnie na nową
przygodę z nową bohaterką. Pozdrawiam i głos zostawiam
;)
Bardzo smutny wiersz ale pieknie napisany
Pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo nastrojowy wiersz, nastrajający smutkiem.
Jednak z nadzieją w ostatnich wersach.
Ślę moc serdeczności Magdo. :)
Wiersz piękny...przytulam;)
Smutny, ładny wiersz
"Czas pogody gdzieś odszedł.
Nie ze mną."
Ech, życie :(
Życzę peelce dużo słońca.
Bardz ładny wiersz. Choć smutny, miło poczytać.
Pozdrawiam :)
Piękny, smutny wiersz coś w moim klimacie
Pozdrawiam
Przepięknie napisany wiersz, choć przepełniony
smutkiem...
Życie czasem nas przygniecie
zerwie skrzydła mgły sprowadzi
trzepot serca złapie w sidła
ostro zamknie drzwi do magii
Cieplutko pozdrawiam :)
Smutkiem powiało.
Przytulam cieplutko i czekam na wiersze.
Wysyłam promyczek słońca. Pomoże? :)
Ech, smutek.
Pozdrawiam:)
Wiersz w akordy przystroić i słuchać. Bardzo ładnie
płynie. Pozdrawiam.
Magdo* zachęcam do pisania. Zresztą słowa same
przychodzą kiedy chcą. Nic na siłę. I Ty to wiesz. Ale
wiedz, że zawsze z przyjemnością czytam Twoje wiersze.
Pozdrawiam