Taki jak jesień

Dla tego... z którym zwiedziłam dom wiatrów, pewnej zimnej, letniej nocy w Malvern...

Mój płacz zamienię kiedyś w białe skoroszyty.
A uśmiechy, te z przed lat, wyciągnę z tych starych pamiętników.
Moje wszystkie, czule wyszeptane słowa... Ułożę na mapie życiowych odpływów.
Może kiedyś odnajdę twoje zdjęcie, w mej mało używanej teraz głowie.
Może zacznę wierzyć w Boga, tak naprawdę…

Spotkałam cię.
Nie pamiętam jak to się stało.
Patrzałam w twe oczy i widziałam w nich to samo, co we mnie…
Mogłam wtedy zostać z tobą tak do końca…
Znowu jestem sama.
Widzę tylko ciebie w białych skoroszytach.

Chodzę różnymi drogami.
Spotykam pięknych ludzi, zasługujących na uwagę.
Wtedy płaczę, bo nadal wierzę, że przybędziesz.
Kiedyś nie wierzyłam w miłość, brak było mi jakichkolwiek doświadczeń.
Jestem znowu sama…
Ponieś mnie jak wtedy…

Przecież było tak dobrze.
Skórę rozgrzewało podniecenie.
Czekam…
Czy tak wiele żądam?
Teraz wiem, jak zauroczenie może być żałosne.

Wierzę, że możemy… oglądać razem niebo nocą… Takie moje marzenie.

I wiem że w końcu zadzwonisz...
W taką mroźną jedną letnią noc...
Jak wtedy.

już jesteś- marzec 2007rok

autor

Latająca z wiatrem

Napisany: 2006-09-20 Dodano: 2006-10-06 15:48:20

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie