Takiej mnie nie było
Gdy w oczach zobaczysz moją starą łezkę,
pocieszasz wskazując przewrotność
natury,
że kawka, choć czarna, oczy ma
niebieskie
a miś całkiem biały z ciemnej słynie
skóry.
Wiązkę cierpliwości wplatasz po raz
wtóry,
muskając wprowadzasz ustami po ciele
i tak uspakajasz: " wznieś skrzydła do
góry,
świat dziś się nie kończy - pamiętaj,
aniele!"
Lubię, kiedy szepczesz naszej prawdy
słowa,
które leczą serce i duszę zawiłą,
składam je na półce, a potem w wiersz
chowam,
bez ciebie, mój miły, takiej mnie nie było.
Komentarze (41)
Dobrze mieć takiego pocieszyciela przy sobie, który
nas wspiera, ładny wiersz, Dorotko, pozdrawiam Cię
serdecznie :)
Bardzo ładnie :)
Taka właśnie jest miłość, z przyjemnością i uznaniem
czytam Twoje wiersze, dziękuję za wizyty u mnie,
pozdrawiam ciepło, w zdrowiu miłego dnia.
Miłość i szczęście czyni z nas innych ludzi.
Świat jest taki piękny, kiedy ma się kogoś takiego,
jak ten, o którym piszesz :)
Bardzo ładny wiersz czyta sie go jednym
tchem.Pozdrawiam i dziękuję za komentarz
To szczęście , mieć kogoś tak oddanego, bardzo podoba
mi się Twój wiersz.
Piękny wiersz, świetne zakończenie. Jednym słowem
wspaniały. Pozdraiwiam
...optymistyczny w treści...lekko się
czyta...super...pozdrawiam i dziekuję za komentarz
Bardzo ładny wiersz.
Ciary przeszły......bardzo wzruszający wiersz.
Pozdrawiam:)
Bardzo lekko przyswajalny wiersz, a to dobrze świadczy
o nim.
Co miłość robi z człowiekiem...Pięknie napisany.
Pozdrawiam słonecznie.
Miłość ma wpływ na wszystkie aspekty naszego życia:)
kazde nawet najmniejsze uczucie poteguje w człowieku
jego wartosci...brawo...