Talenty
Umiem słuchać:
słyszę twój ból, żal i smutek,
wiem, jak dźwięczy tęsknota,
każdy fałsz wzbudza mój niesmak.
Umiem słuchać.
Gdy dopominasz się ucha,
nadstawiam małżowinę: pluj,
wypluj żal, tęsknotę, smutek.
Ja, umiem jedynie słuchać:
nic nie zrobię
z twoimi plwocinami -
zatrzymam je tylko dla siebie.
Jestem utalentowaną spluwaczką.
Każdy ma jakiś talent.
Komentarze (30)
Każdy z nas jest po trosze egoistą, byleby nie
przesadzać z tą wadą. Pozdrawiam :)
Dar słuchania to ogromna sztuka. Bardzo na tak.
Cieplutko pozdrawiam
egoizm wyczuć w tym wierszu, ale fajnie napisane ;))
Dar słuchania przyciąga zazwyczaj tych, którzy
nadużywają "spluwania ". Dobry tekst
...no chyba, że zakopał:-)))
Dobrze, że w końcu wróciłaś, tutaj nasłuchasz się
oczami, że aż uszy bolą, już o sercu nic nie powiem.
Nieco turpistyczny utwór. Nie do czytania przy
śniadaniu. Pozdrawiam.
Osoby zbyt delikatne i nadwrażliwe są nieszczęśliwe.
pomnażaj swoje talenty
To piękne! że potrafisz słuchać,niewiele ludzi to
potrafi!
Pozdrawiam serdecznie:)
:)
Nie było Ciebie sto lat Żabnetto :) Świetny wiersz!
Często ci co umieją słuchać są sami...pochwalam taki
talent.Pozdrawiam
Jakaś ta przyjaźń zmęczona... dobrze oddany
klimat...udręczenia. Serdeczności.
znam parę osób (malutko) które kompletnie nie słuchają
co się do nich mówi...
klimat wiersza jest dobrze określony, ileż można tylko
słuchać...
Dobry wiersz, zatrzymał mnie, pozdrawiam.