Tam gdzie jesień mieszka

Szaro, szaro w ogrodzie, mgła na pustych krzesłach.
Wokół stołu dziś rano posiadały liście.
Kwiaty z latem odeszły. Cisza makiem wzeszła.

Wypasione kasztany wicher pierze w deszczach.
Czasem tylko jeż w trawie mokrym kolcem błyśnie.
Powój wplątał się w romans. Cisza się rozeszła.

Tylko wiatr gwiżdże w polu swoje, leć tam, leć tam,
do żurawia pod kluczem, zanim w bruzdach przyśnie.
Szaro, szaro i mokro, łzy płyną po krzesłach.

Aż się na głos warkocze rozpłakały w wierzbach.
Dzień to buja w obłokach, to nad domem krzyknie.
Nie ma kwiatów ni ptaków. W grządkach cisza wzeszła.

Chmury bitwę wygrały. Słońce spadło w przepaść.
Wyrok zapadł na lato i na gęsi wszystkie.
Szaro, szaro, ostatnia reneta odeszła.

Noce coraz chłodniejsze. A dłoń twoja ciepła.
Wokół stołu (przy winie) tańczą barwne liście.
Z tej szarosci klon zakwitł, opada na krzesła.
Wszyscy , wszyscy odeszli. Miłość tutaj mieszka.

autor

Stella-Jagoda

Napisany: 2018-10-13 Dodano: 2018-10-13 11:50:15

Ten wiersz przeczytano 1866 razy

Oddanych głosów: 71

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie