Tam gdzie jestem
uśmiechem wzgardy
kpią z życia naszego
i obracają językami
do tchu utraty
sami tacy wspaniali
nieskazitelni biali
podnoszą głowę
innym każą chylić
zapomniani w tej wrzawie
nie gną kolan
nie sięgają po zaszczyty
cicha ich mowa
ich życie jak pacierze
wśród świata sławy
niech i mnie cisza powita
łanów polnych
kamień w powoju
serce wzruszenie ściska
i na kolanach
dotykam ziemię pachnącą rumiankiem
zamyślona nad przemijaniem
kroków ludzi idących przez wieki
chłopów orzących pługiem
i zawrót głowy serce osłabi
grudkę ziemi ucałuję
i zasnę w ciszy prawdziwej
niebo pełne zadumy
i łany zaszumią...
Komentarze (11)
i po cóż komentarz - niesamowicie malujesz słowami
obraz życia
Piękny wiersz, bardzo.
Pieknie Niebieska!Ukochalas te nasza polska
ziemie,zwyklych spracowanych ludzi,to wszystko co w
naszym zyciu najwazniejsze.
Serdecznie pozdrawiam cie kochanie+++
witam Niebieska Damo, piękny ten Twój wiersz,
racją, że od niektórych wieje fałszem i obłudą.
Zwykły, dobry i szczery człowiek nie będzie dumnym i
wyniosłym drwiącym z innych.+ dziękuje za wizytę u
mnie i wskazanie błędu, dziękuje za miłe słowa,
serdecznie pozdrawiam
Oni nie potrafią się pochylić,zapomnieli jak to się
czyni,czy kiedyś tam będą tacy jak tu na ziemi.Wykupią
bilety na ekspres i to ich kres
Wzruszenie ściska śpiewana przez Ciebie ballada o
pachnącym rumianku, o zapachu ziemi, o szumiącej
trawie,która zawsze się zieleni.
Gdy weźmiesz grudkę czarnej ziemi w swoje poetyckie
dłonie- ona u ciebie poetko niebiesko płonie.
Zadumana stoisz spoglądając na ślady stóp tych co
ciebie w ciszy mijają i nigdy nie wrócą, każdemu
wkładasz kwiat do ręki,taki który kwitnie w maju
Nim łany zaszumią nad stertą ziemi usypanej w
nagrobek, rozglądnij się -obok ciebie stoi człowiek
Uśmiecha się on do twoich czarnych myśli, w dłoni
trzyma bukiecik czerwonych pelargonii.
Spowijam kamień zielonym powojem,kładę go pod twoje
stopy,utrudzony życiem,pragnący spokoju, nie chcący
wojen
Ach poetko twoje rozmyślania biegły dziś po szerokich
polach- z nich do ciebie wołam..
Usłyszysz wołanie- wychwycisz słowa- to
podziękowanie,za piękno które w sercu chowam
Bolesław
\niebo pełne zadumy
i łany zaszumią\
Niech zaszumią, takie wyciszenie, jest potrzebne
każdemu.
Pozdrawiam serdecznie:)
Aby mieć takie odczucia należy udać się za granice
miasta.
niech cisza powita skąpana w nieba błekitach
wiosną kamień owinie w powoje:)
pozdrawiam:)
"niech i mnie cisza powita
łanów polnych" i ja pragnę takiej ciszy
kogo? czego?- ziemi pachnącej rumiankiem a nie
"ziemię pachnącą rumiankiem"- z deklinacją na
bakier :)i za dużo tych spójników "i"
Zostawiam kwiaty*..może to i nie poważne ale brakuje
mi tu gifów by czasem bez słów zaznaczyć
obecnośc...pozdrawiam