tamten wiatr
zerka na zaokienny świat
wiatr głośno dziś wieje
dom ciężkim skrzypieniem oddycha
dziwna ciężkość ciszy
poczuć się daje
w starym domu aż wre życiem minionym
zaklęte tamte chwile
w starych stopniach na strych
szczęśliwe nogi biegały po schodach
rodzinnym śmiechem nasiąkła drewniana
podłoga
dziecięce głosy wiatr wymiata z poddasza
wsłuchana w wiatr
zapatrzona we wspomnienia
babcia łezkę uroniła
autor
Agnieszka B.
Dodano: 2018-10-04 21:20:43
Ten wiersz przeczytano 3574 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (18)
Witaj Aguś.
Wiat dudni, ale i przenosi chwilę sprzed lat,
wspomnienia wówczas falują jak flaga.
;)
Wzruszająco.
Dobrej nocy :)
Tamten wiatr już nigdy nie zawieje ale minione lata
nie pójdą w zapomnienie, z łezką w oku, z sentymentem
będziemy do nich powracać.
Agnieszko, serdecznie pozdrawiam :)
Dźwięk wiatru jest piękny, może się w niego
zasłuchiwać :) Pozdrawiam serdecznie +++
Fajniste, pozdrawiam :)
stare domy mówią do tych, którzy chcą słyszeć
Twój wiersz bardzo mnie poruszył
Czasem starszym ludziom nie pozostaje juz nic innego
jak tylko piekne wspomnienia
szczególnie kiedy są samotni
Pozdrawiam serdecznie Agnieszko :)
Pięknie ukazana tęsknota za przeszłością wypełnioną
odgłosem tych, których babcia kocha i których pewnie
nie widzi na co dzień...
Serdeczności ślę Agnieszko:)
Babciu droga BABCIU, swojej trzy dni po urodzeniu
zawdzięczam swe życie. Przez dziesięć dni o nie
walczyła i uratowała. Praktycznie traktowałem i
kochałem ją zawsze jak matkę. Czuję jej obecność i
pomoc z góry, choć nie żyje już 43 lata.
Ładny wiersz. Pozdrawiam. Miłego weekendu.
Dobranoc :)
Bardzo obrazowo oddałaś babciny światek pełen
ciepłych wspomnień z przeszłości.
Miłego wieczoru życzę.
Mam takie same odczucia jak Anna, klaniam sie:)
fajny wiersz pozdrawiam
Ojej, ale czule, aż się wzruszyłam, naprawdę:-( buuu
tylko przytulić taką babunię. Pozdrawiam
te wspomnienia są tak realne, że aż bolą
Ładnie.
Pozdrawiam :)