TANIEC
wiem że jest za późno
na tworzenie nowego świata
kocham ten współczesny
mimo wielu rozbitych szkieł
na lodzie tańczę już kilka lat
trzyma mnie kurczowo za serce
nie dając za wygraną
po magicznym lekkim tańcu
delektuję się smogiem rzeczywistości
teraz wiem że za późno jest
na zmianę koloru chmur
niech płynie czas
mój lód nadal trzyma mnie przy życiu
trzymać nie musi
kwitną wciąż moje skrzydła
te z lodu stworzone
przez płatki lnianych róż
Klaudia Gasztold
Komentarze (7)
Interesujący wiersz pozdrawiam serdecznie;)
Niezwykła melancholia :) Pozdrawiam serdecznie +++
Zgadza sie agarom z komentarzem zmegi, pozdrawiam
++:))
Piękna melancholia i rozbudza wyobraźnię:)pozdrawiam
cieplutko:)
Rozbudzasz wyobraźnię ową melancholią.
Pozdrawiam:)
taniec to życie, taka jest prawda pozdrawiam