Taniec mimów
Menuetem życie płynie
Szereg mimów parkiet gości
Odpychają się i łączą
W cichym tańcu samotności
Jęk muzyki ton nadaje
Grają fletów długie pałki
Chociaż werbli ślad zaginął
Taniec mimów jeszcze wartki
Gną pokłony jak służebne
Łzą pierrotów żal przykryty
Kryją gesty niepotrzebne
Śmiechem serca hipokryty
Tańcem cieni życie łka
Na parkiecie grymas mima
Teatr życia przepełniony
Smutkiem oczu Arlekina
Komentarze (11)
pięknie .:))
No nieźle, pozdrawiam.
kapitalne bo na czasie i bardzo aktualne
Wzruszajacy bardzo...widze te łzy płynące i słyszę
muzykę...
Piekny!
Stworzyłaś obraz tańca który pomimo dźwięków muzyki
jest smutny nawet gesty potwierdzają.Pozdrawiam
serdecznie.
Smutne ale bardzo prawdziwe
Pozdrawiam serdecznie
Taniec życia pełen zwodów,
wygra ten kto bardziej z przodu.
smutne i prawdziwe i może ten taniec trochę tłumaczy
ta samotność "W cichym tańcu samotności"
to dramatyczny teatr.
Pozdrawiam cieplutko i życzę radosnego Alleluja.
"Teatr życia wypełniony smutkiem
oczu arlekina."
Ten fragment Twojego wiersza może
obejmować wiele obszarów
współczesnego życia w różnych
jego sferach.
Interesujący wiersz.
Miłego wieczoru SHANNO:}
Smutne i to bardzo, ale święta tuż tuż, więc Radosnych
Świąt i pozdrawiam serdecznie +++