Taniec mimów
Menuetem życie płynie
Szereg mimów parkiet gości
Odpychają się i łączą
W pantomimie samotności
Jęk muzyki ton nadaje
Grają fletów długie pałki
Chociaż werbli ślad zaginął
Taniec mimów ciągle wartki
Gną pokłony jak służebne
Łzą pierrotów żal przykryty
Kryją gesty niepotrzebne
W śmiechu serca hipokryty
Tańcem cieni przestrzeń łka…
Na parkiecie gesty mimów
Teatr życia przepełniony
Żonglowaniem arlekinów
autor
SHANNA
Dodano: 2017-05-10 17:32:40
Ten wiersz przeczytano 978 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Bardzo ładny wiersz! Pozdrawiam!
dobry przekaz z refleksją ...tak to jest w teatrze
życia gdy dla mimów gra muzyka :-)
pozdrawiam
Kiedys plakalam jak sluchalam piosenki,, Zakochany
Pierrot,, teraz twoj wiersz mnie podobnie wzruszyl...
piekny:)
pozdrawiam:)
Nooo Shanna, to jest dobry wiersz. przeczytałem z
przyjemnością.+ i Dobrego wieczoru.
Na parkiecie życia tak bywa...
+ Pozdrawiam