...TARGANY WESTCHNIENIAMI...

....przyjacielowi, który targany wichrami wielu burz, wciaz szuka odpowiedzi, na to co jest jego naturą......

Były słowa. Forma niesprecyzowanego uczucia,
przeszlismy przez tajne wejscie...
by nikt nie poznał naszych twarzy,
zaklimatyzowałes mnie...dotykałam cie...
nie czułes?...nie wierze...
składałes mi tesknote w ofierze...
jak rodzenstwo moje, choc odczuc dwoje...
to bliskosci czucie, a chowane w lewym bucie,
rozum nie dopuszcza serca Twego,
bys pakował swe usta w cos pragnacego...
juz prawie gubie rozsadek,
choc dobrze wiem, gdzie był poczatek...
uczucie bys zaznał ciepła mego
i dał mi troche swojego...
nie tak zwyczajnie patrzysz na burze,
jest ona dla ciebie kolejnym westchnieniem,
w cichym domu skomleniem,
do Boga sie odwołujesz,
obraz swego cierpienia mu ukazujesz...
wciaz brak odpowiedzi na twoje pytania,
chocbys nie spał do samego rana...
twa dusza rana rozdrapana całe zycie,
byc wciaz szukał i kochał skrycie...
lecz chocbys tak prosił do konca dni,
On nie odpowie ci....
bo szarpac Toba beda wichury i burze,
taki juz jestes kochanie w naturze.....

autor

Marsell

Napisany: 2007-05-16 Dodano: 2007-05-16 10:47:35

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie