Tato
fotografia ożywia cień
z obiecującym uśmiechem
śmiało patrzy w przyszłość
nie pamiętam ciepła twojej dłoni
samotność wygrywa gdy
liście akacji wróżą los
mogłeś inaczej
tyle rozmów nieskończonych
dzień po dniu
czekałam na ciebie
w sagi labiryntach
czas oddalił przeszkody
piaskiem przesypał lata
pytam nieśmiało
podasz rękę tato ?
autor
Jutta
Dodano: 2016-06-24 00:06:02
Ten wiersz przeczytano 2683 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Bardzo wzruszający wiersz...bardzo osobisty i piękny,
prosto z serca, szczerze napisany..
pozdrawiam
bardzo poruszył mnie Twój wiersze
pozdrawiam
:)
+ Pozdrawiam
ciekawy
ciekawie napisałaś, oryginalnie i ciekawie, brawo :-)
pięknie napisane, sądzę, że byłaś ukochaną córeczką
tatusia :) ciepło pozdrawiam :)
bardzo do mnie przemawia,
ujmuje szczeroscia...
z drobiazgow - przed pytajnikiem bez spacji,
pozdrawiam
Jakże wspomnienia są piękne
Ładny tekst
Pozdrawiam :)
Piękny wiersz Jutto. Czasem nie zdążamy już wyciągnąć
ręki, a wcześniej ktoś nie był gotów.Pozdrawiam.
Oby nie tylko w takim dniu...ręce muszą wyciągnąć obie
strony...pozdrawiam serdecznie
piękny wiersz...
pozdrawiam cieplutko :)
Przy okazji święta, ładnie do zgody wyciągnięta ręka.
Miłego dnia.
piękny, refleksyjny i wzrusza:) pozdrawiam serdecznie
przez fotografie sięgamy pamięcią w przeszłość.
Wzruszasz Jutta