Tchnienie śmierci...

Pochłonęło moje źrenice.
Siła wiatru, czy straszna burza?
Już zamknięta otchłań rozkoszy,
W jakiejś próżnej otchłani się nurzam.

Nie policzę już gwiazd na niebie,
Zniknie z oczu znajomy cień,
Wszystkie drogi prowadzą do Ciebie,
Czy to śmierć jest, czy przelotny sen?

Wyrwij z oczu mych gorycz chwili,
Bo nie wytrwam w szalonej męce.
Wszystko zniknie i serce pęknie
I nie spojrzę na Ciebie więcej!

Do dziś czuję sentyment do tego wiersza, który stanowił pewien przełom w mojej twórczości. Miałam wtedy niespełna 15 lat...

autor

Ela Schmitz

Napisany: 1973-11-01 Dodano: 2014-04-08 22:21:23

Ten wiersz przeczytano 662 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie