Teatr

Wszystko sie kiedyś kończy i zaczyna
Efekt bezsennności - myśli prolog
Rozmowa z niewidzialnym przyjacielem czy monolog
Samotność przerażająca przyczyna

Akt pierwszy: tracę smak
Nagłe zmiany, codzienność zatarto
Czy było warto
Odpowiedzi wciąż brak

Akt drugi: nie słyszę
W końcu zbawienna cisza
Świat jak bezdźwięczna klisza
Milczenie cierpienie ukołysze

Akt trzeci: niemowa
Nagi krzyk innych w końcu zauważam
Nad jego sensem rozważam
Wiecznej tajemnicy królowa

Akt czwarty: nie czuję zapachów, veto
Czasem pech, czasem szczęście
Kolejne wyzwanie, kolejne do życia podejście
Pozostał tylko złych wspomnień fetor

Akt piąty: niewidoma
Na zawsze moje oczy się zamknęły
Z ścian wszystkie obrazy zniknęły
Ślepo szukam przyszłości rękoma

Akt szósty: gdzie zmysł dotyku
Im dłużej żyję, tym bardziej się gubię
Nienawidzę codzienności, takiej "siebie" nie lubię
Staczam się jak po zażyciu narkotyku

Akt siódmy: obłąkanie
Straciłam wszystkie zmysły
Mentalność wyszukuje wolne umysly
Trzeba się przygotować niedlugo ważne spotkanie

Rozerwana klamstwa pajęczyna
Wreszcie nocne skrzydła jaśnieją
Pełnią życia nie żyłam
Dawno grzechem samobójstwo popełniłam
Nigdy tego nie zrozumieją...
Wszystko sie kiedyś kończy i zaczyna

Dlaczego Ty nic nie rozumiesz...

autor

AgaT

Napisany: 2006-07-24 Dodano: 2006-07-24 20:28:33

Ten wiersz przeczytano 544 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie