Teatr

W zapomnianym teatrze
Dwoje aktorów gra sztukę.
Zakochana para?

Strugi deszczu rozbijają się
O szklany dach Twoich pragnień
Tworzyć nowy świat jest już za późno.

Łzy w teatrze to coś prawdziwego.
Nieposkromiona żądza władaniem świata,
Światem ludzkich nadzieji i pragnień.

A mi chce się płakać, bo mi smutno...
Ta moja złudna egzystencja...
Brak sensu życia...

Płacz - uczucie człowieka
Smutek - nadzieja na radość
Sens życia - wszystko ma jakiś sens

Życie to wieczny teatr...
Którego końca nie zna nikt.
Ta sztuka nigdy nie wyjdzie na scenę...

Może pewnego dnia...

autor

Bruce

Dodano: 2005-03-24 19:10:02

Ten wiersz przeczytano 443 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie