Teatr

W dzień próby na scenę wkroczyła kropka,
mała, niewinna, słodka idiotka,
a za nią pospiesznie, niepewnym chodem
wchodziły przecinki z gotowym wywodem.
- Stój kropko! - krzyknęły z rezonem w głosie.
A kropka na to: jak to? co proszę?
- Od dziś na scenę kropki nie wchodzą,
bo za fałszywe ostatnio uchodzą.
Przecinki jak stały jeden przy drugim,
zaczęły wymieniać swoje zasługi.
- Cisza panowie! co to za hałas?!
Krzyknęła kropka i cisza nastała.
- Niech mi ktoś wreszcie wyjaśni spokojnie
za co te krzyki? nie jesteśmy na wojnie!
I w czasie niekrótkim, bo w sekund parę
wychodzi autor z niecnym zamiarem.
Popatrzył na scenę i z myślą nową,
połączył przecinki i kropki ze sobą.
Od tego czasu bezsprzecznie razem
przecinek i kropka wychodzą w parze.

Jaki jest morał? Któż mądry zgadnie?
Bo jeśli nie wiesz, to zapisz dokładnie:
Gdy wahasz się stale i nie wiesz kiedy
przecinek czy kropkę dać między słowy,
użyj średnika jako odnowy
unikniesz wszystkich kłopotów wtedy.

autor

noname89

Napisany: 2010-10-24 Dodano: 2010-10-24 20:18:26

Ten wiersz przeczytano 708 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Sztuka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie