Teatr w którym hula samotny wiatr

Teatr w którym hula samotny wiatr niosąc słowa, myśli; rąk gestów| edytuj wiersz| usuń wiersz

-Podążam ścieżką ciszy
pnę się mokrą kamienną wstęgą
słońce zawisło w świerkach
wchłaniam źrenice błękitem

Jest jeden teatr
bez krzeseł, oklasków
w którym hula samotny wiatr
niosąc słowa, myśli rąk gestu

Sklepienie błękitem
rampa lśniące kamienie
i jeszcze ręce pragnące dotyku
i mój samotny występ w milczeniu

Bolesław - Slonzok

-Czytającemu ,,wierszyk" ciepło pozdrawiam
Pragnę by zdrowy,rześki wiatr szeleścił Tobie
w codziennym życiu

autor

slonzok

Napisany: 2019-09-07 Dodano: 2019-09-07 03:50:19

Ten wiersz przeczytano 935 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie