W TEATRZE MASEK

Oto początek przywdzianej maski
w teatrze rozważań nawałnica chmur
sypie deszcz w oczy srebrzystym pyłem
za kurtyną skrzydeł skryłam się anioła.

Tu i tu człowiek kryje twarz ukrywa swoje-ja
przywdziewa fałszywe oblicze
wnętrze ukryte w sztucznej osobowości
stajemy się zamknięci aktorem własnych cieni.

Twarz ukrywam z maską to nie zbrodnia
wciąż mnie zżera trema
a tu bal artystów pierwszy akt
serce i dusza wychodzę-ja.

Uroniłam łzę i śmieję się
jeszcze jedna mała rzecz
właśnie główną rolę gram
śmiała iluzja się rozpoczęła.

Kilka masek a w środku ulegam grze
zapominam o sobie skrywam swe oczy
teatr życia się rozpoczyna pośród świateł
artysta, reżyser, aktor, tragedia, komedia i dramat
oto mój cały świat.

autor

astreja

Dodano: 2012-10-17 07:08:24

Ten wiersz przeczytano 707 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie