W teatrze świata

Kupiłem stały karnet do teatru świata,
Mam miejsce tak wysoko, w honorowej loży,
Widzę wszystko - scena, dekoracje, aktorzy,
Czuję się wręcz nobliwie, jak arystokrata.

Zaczęło się: Reżyser różne figle płata,
On kocha, ona go nie chce - on aż się trwoży,
Ten umiera, tamta rodzi - wciąż coś się tworzy,
Każdy dzień to dla kogoś zysk lub wielka strata.

A ja tak siedzę i patrzę na to bez słowa,
Podziwiam scenografię i stroje kobiece,
Jednak gdzieś w środku mnie tęsknota się chowa.

Zamiast tu siedzieć chciałbym zapalić dwie świece,
Zaprosić Cię, by zawiązała się rozmowa,
Ale nie jest mi dane, bym miał Cię w opiece.

autor

Cymbał Brzmiący 87

Napisany: 2016-08-18 Dodano: 2016-10-01 09:45:29

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sonet Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie