Tęcza

Popioły znów mnie przygniotły
osaczyły przedmioty
uśmiech uwięził twarz
Już nie wiem
nie pytam
co maską
gdzie ja
Wieczory noce
poranki
lata miesiące
we mgle
Słońce wzejdzie
odpłynie
W szarości
ominę Cię
Skażony
wczorajszym grzechem
drapiąc rany
co sił
Jakże ciasnym
więzieniem
tworzy mnie
nowy świt
gdy krzyczy
szkarłatne słońce
-zbudż się
minęła noc
-nigdy nie
nie patrz na tęczę
-to chwila
-to rozpacz
-to cios

autor

Letrang

Napisany: 2003-06-13 Dodano: 2008-04-05 16:32:28

Ten wiersz przeczytano 666 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie