Tego się nie boję...

Nie jestem typem donżuana,
Kobiety się zwyczajnie boję.
Lękam się wstać z samego rana,
Wieczorem już posłusznie stoję.

Śniadanie zrobię, obiad zrobię,
Kolację podam jak należy.
Bo taki świat wybrałem sobie,
I w taki świat potrafię wierzyć.

Pranie, sprzątanie, mycie auta,
Lista zakupów wykonana.
Rozrzewnia mnie małżeńska flauta,
Łódka spokojną falą pchana.

Nie jestem typem okrutnika,
Słowo – kobieta, już powala.
Złość, jeśli była, nagle znika,
Wolę ją trzymać od niej z dala.

Ręki na taką nie podniosę,
Myśl owa, strasznym wykroczeniem.
Głos, co wydaję nie jest głosem,
Już pokochałem swe cierpienie.

I tyle lat przeżyłem z żoną,
Ona na przedzie, ja z boku stoję.
Uczucia nasze ciągle płoną,
Wiem…, bo tylko tego się nie boję.

autor

Grand

Napisany: 2013-04-02 Dodano: 2013-04-03 06:29:15

Ten wiersz przeczytano 733 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie