TELEFON

Balsamem byłaś na rany w mym sercu
Pociechą w każdym trudnym dniu
Ostoją moją gdy łzy pociekły
Nauczycielką pierwszych słów

Kroki stawiałem pewnie i dumnie
Głowę trzymałem wysoko wśród chmur
I było wszystko wspaniałe, rozumne...
aż powiedziałaś - to koniec - i już...

Zniknęłaś z jednym telefonu dźwiękiem
Uciekłaś w świat bez zmaz i krzywd
A ja zostałem sam w tym obłędzie
I nie podniosłem się już...

autor

Słowik B.

Napisany: 2009-10-09 Dodano: 2009-10-09 13:46:48

Ten wiersz przeczytano 575 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie