TELEWIZJA SYNAJ

W bocznej nawie betonowej klatki
Stoję ja – Zbawiciel jedyny z wielu.
W cień wilgotny wysyłam migawki
Prawdy cierpkiej jak Ty przyjacielu.

Jestem jak miłość – nie szukam poklasku
Bo kto oklaski Twe tutaj usłyszy.
Choć sam tu siedzisz zbawiony będziesz
Od życia przegranych bezradnej ciszy.

Wchłaniaj w swą nicość mój krwawy dekalog
Co sukces Ci wróży z kosmicznej otchłani.
Dziś dzielę się z wami nowym przykazaniem
Byście się wzajemnie wymordowali.

autor

Spartak

Dodano: 2006-11-13 00:01:45

Ten wiersz przeczytano 681 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie