Temu Bogu, w którego wierzę

pod wpływem fotorelacji o maltretowanych chłopcach z domu specjalnego

Jak można być tak obojętnie, bez moralności
w ciszy serca i umysłu, bez pragnień
Jak tak można być, pytam? Już dość mi
tej nieczułości, co zło do dobra nagnie.

Czasem można być niewinnie jak dziecko
i naiwnością bogatym, i młodą ufnością
Kochać wszystkich, jest nawet drogą lepszą
lecz siły brak, by z niej nie zejść
niektórym cierpienie innych - radością.

Mów temu Bogu, w którego wierzysz
Allach Cię wysłucha, Jah też i Ja Jestem
mów do niego, mów, ale szczerze
czy mógłby jednym, drobnym gestem
cierpienie na dobro zmienić
tak, by nie zaburzyć równowagi na ziemi?

nie mogę tego objąć rozumem... po prostu nie rozumiem, jak można coś takiego robić... dzieciom...

autor

pinksquares

Napisany: 2007-06-22 Dodano: 2007-06-23 00:27:43

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie