W ten czas

kiedy w ciszę piołunów szczyptą gorzkiej soli
jak zaklęcia osypują się ze spopielonych warg
imiona pamięci

Anno mojego wstydu
Barbaro lęku
Ewo świętowania
Tereso mojej samotności

pospiesznie zakwita kolczasty krzew krwi
umęczone owoce zrzuca w bruzdy
cierpkiej jesieni
pod nieodwracalną miedzę losu

Mario nieskończonej pogardy
Danuto niespełnienia
Urszulo smutku
Elżbieto zapomnienia

gaśnie ogród słów niewysłowionych
niespełnionych snów
łez nie wypłakanych

Janino fałszu
Beato oddaleń
Krystyno zdrady
Ireno beznadziei

dalekie wołanie niesie wiatr
w ten czas
po nie wykarczowanej przestrzeni bólu

autor

polle

Dodano: 2004-12-11 12:59:13

Ten wiersz przeczytano 1926 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie