W ten szczególny dzień
Dziś uśmiechnij się ty mój kochanie,
gdy o pięknie moje pióro pisze,
ja tak długo, zawsze czekam na nie.
Echo tego piękna ciągle słyszę.
Jam odważna, opisuję góry,
łąki, chabry, lasy i stokrotki,
dam ci rzeki, łąki, niebo, chmury,
a w tym dniu bądź miły, zawsze słodki.
Och, przepraszam, to nie takie łatwe,
dzisiaj stoję smutna tu, na ganku.
Zostawiłeś mnie i naszą dziatwę.
Pomachaj mi zza chmur o poranku.
Nigdy mi nie darowałeś kwiatów,
nigdy nie słodziłeś piękna, chwili,
o, jak szybko uciekały lata.
Dziś przyniosę kwiaty - na mogiłę.
Spoczywaj w pokoju.
autor
bronislawa.piasecka
Dodano: 2017-03-09 21:09:15
Ten wiersz przeczytano 2452 razy
Oddanych głosów: 46
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (46)
Serdecznie dziękuję za czytanie mojego wiersza i
pozostawione tam komentarze. Pozdrawiam.
I tak bywało i bywa,pozdrawiam Broniu serdecznie i
wiosennie :)
Smutno Broniu u Ciebie. Pozdrawiam.
Kłaniam się nisko
Cóż za wrażliwość...
Bardzo,bardzo dziękuje za czytanie mojego wiersza i
pozostawione tam komentarze, Dobranoc.
Broniu kochana, smutno się zrobiło. Piękny,
wspomnieniowy wiersz, serdecznie pozdrawiam-:)
Bardzo wzruszające... Wszystko mija - pamięc może
pozostać.
Wraz ze łzą, ktora jednak się zakręciła - przesylam
- same serdeczności.
W wrażliwym sercu powracają chwile jak róże świeżo
ścięte Z jednej strony woń mienionych dni piękno chwil
z drugiej strony Głębsze myśli przynoszące rany Piękny
wiersz Pozdrawiam Serdecznie.
Żal, tylko żal w sercu, nie kwiatów, lecz utraconego
serca pięknego...pozdrawiam serdecznie
Godnie smutek podany...
+ Pozdrawiam serdecznie
Smutny, choć bardzo ładny wiersz!
Pozdrawiam!
pieknie napisana melancholia moc serdeczności
Wspomnienia to część nas, a nie wszyscy mogą zachować
tożsamość do końca... ładny, refleksyjny wiersz
Broniu.
I chociaz kwiatów nigdy nie dostała, to poniosła na
mogiłe. dobre serce...