teraz

samotność
razem z kurzem
na kolekcji płyt leży
i wina czerwonego zapas
w barku otula

samotność
otchłanią jest
pustej skrzynki na listy
i od tygodni niezmiennej
zdjęć na kominku wystawie

samotność
kłuje jak kolce róż wyschniętych
co za taczan spadły
jest brakiem farby zapachu
karnetów do teatru niewykorzystanych

samotność
to wstyd z przed lat krawatów
i prostota jednego sztućców kompletu

samotnością
krzyczy to co mnie otacza
ja milczę
choć to mnie ból zabija

autor

arrandion

Napisany: 2005-02-24 Dodano: 2005-02-26 19:23:27

Ten wiersz przeczytano 463 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie