Terminator

Poświęcone m. innymi Św. p. Matce mojej i Ojcu - po śmierci

Likwidator własnej niemocy…
- na twarz – weszła farba – nie-bieska.

- Tak, - „chorował...” - na „ brak pomocy”.
-W oczach – nie masz - śladów szaleństwa.

On – nie widział… (nadziei). – Na strychu
chciał zakończyć, lub – z okna skoczyć.
...

Każdy – chciałby – umierać – po cichu...
- i z nadzieją, że - jest (- Bóg?) – W Jego oczach.
…

[Nie słuchałem! ( – za mało czasu…)
Teraz – widzę - ostatnie jej słowo:
- zaciągnięty (- na szyi) – pasek.
- twarz nabrzmiałą – nadmiernie:
- woskową.
Ciężkie ręce – i nogi
- ciężarne...
- zwisające na próżno...
- bez celu…

- „Igor! – wybacz! – nie mogłam…”

- Nie mogę...
(- już nic zrobić)
- bo śmierć – i za późno.
- Słów nam trzeba (-o czasie...)
- Niewiele…

- Czasem – gestu.
- Wsłuchać się w porę.

-Teraz – widzę. – Pakują zwłoki.

…więc za późno.
- za późno!

- na próżno
(... płonie – w ogniu – pas - i taboret.)]

…

[Nie patrzyłam! (– wciąż brakło czasu)
Będzie wracać do śmierci – ten finał.
- Krzyk sumienia – zbudzony rozpaczą:
jak mogłam – nie kochać Cię?!. – Synu!..
- Jak mogłeś nie wiedzieć? – dlaczego?
- ja wciąż żyłam! (– nie mogłam dać więcej…)

- Odkupiłam swe życie – w godzinę…
- przepłakałam... ( – godzinę – swej śmierci)

- Zostawiłeś – mi - Matce – w mych oczach
(w moich oczach – zamkniętych – na glinę)
- bez retuszu – ostatni obraz:
„obojętność” – śmierć straszną...
- w rodzinie...
- byłeś zawsze... – jak szafa i kredens.
(- i - nie byłeś – "jedyną córuchną"...)

- Nawet – nie wiesz,
że Ty - mnie - słyszysz..
- Zgasło światło.
- Lecz Światłem - wybuchniesz...] .

...

[(- Rozsypałeś mnie - Ojca – jak próchno)
- Zrozumiałem – teraz dopiero…
( - i kocham Cię – ja – takie truchło...),
że kochałeś mnie - Ty – (takie zero)...]

...

[„Kadr” – końcowy. – Ostatnie ujęcie:
puste fiolki w niebytu dywanie
- z idealnej wypadły ręki…

- nie zatańczy… - nie zagra…
- zostaniesz
w mej pamięci
- do śmierci mej (…- Amen!).]

…

Krzyk sumienia zagłuszyć? - na próżno.
- Chcesz zagłuszać!
Ciało Twoje... - sumienia futerał.– jesteś
celem – i zerem – ( - wciąż durniem.)
- Sam do siebie
- w sumie-nie - chcesz... (-strzelać.)

…­­

On – samotnie... – samotnie – w szpitalu
- pod kroplówką z krwi – i pod tlenem…
„Chrystus?” – dziecko(!) - przeszło – przez szparę
w swoich palcach… -by dawać... (- dać mu...) – nadzieję.

Boże Ciało 2.06.1994,
oraz 27.03.2011

"Śpieszmy się kochać ludzi. -tak szybko odchodzą..."

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2000-11-18 Dodano: 2017-11-18 10:14:37

Ten wiersz przeczytano 1784 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie