Tęsknię...

...Że tęsknię? - a któż zabronić mi tego może?
Niewidzialnych łez w poduszkę,gdy na niebie błyśnie noc
Łez srebrzystych, kiedy wstają ranne zorze
Łez wierzących w Twej miłości niegasnącą moc.

Któż zabroni mi kochania każdym moim gestem?
I patrzenia w blady sufit, kiedy płacz przerywa ciszę
Jednak nawet w smutku zawsze wiem, że jesteś
Że znów przyjdziesz, że przytulisz, zakołyszesz...

W modlitwę rzeźbionych Aniołów wsłuchana
Razem z nimi ku Niebiosom unoszę swój wzrok
Proszę Boga, by wyznaczył godzinę spotkania
Abyś dźwiękiem słowa 'kocham' przerwał gęstniejący mrok.

Marcinowi

autor

Vivien

Napisany: 2004-10-13 Dodano: 2004-10-14 15:05:15

Ten wiersz przeczytano 610 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie