tesknota
brzozo biała wysoka
samotna
w polu wiatrami szarpana
jesień przybiera cię
złotymi płomykami
kochana
wspomnienie zagląda
do zamkniętych oczu
jeziorami łez obmyte
do snu się szykują
nagle wiaterek
brzozowe gałązki
zamieszał
zadrżały powieki
jak zajazdu wrota
uderzone pięścią
zmęczonego wędrowca
z niechęcią do głowy przepuszcza
dzisiejszość
brzozową wysmukłość zmysłem swym
rozpieszcza
rani duszę zmyśleniem
Bogini mego serca
- tęsknota
Komentarze (10)
Kolejny wiersz o brzozie choc dwa zupelnie
rozne...tesknote ubrales w sliczne metafory
Oda do tęsknoty z symboliczną brzozą. Bardzo poetycko.
/zadrzaly powieki
jak zajazdu wrota
uderzone piescia
zmeczonego wedrowca/ Jakoś tak...nostalgicznie
napisane. Wczoraj przytuliłam się do brzozy, która tez
była /samotna
w polu wiatrami szarpana/ Ładnie, warto było sie
zatrzymać!
Jestem mile zaskoczona... uwielbiam brzozę,
delikatną, niemą... ona potrafi delikatnie swymi
listkami poruszyć serce, tęsknotą zadrży, ukołysze...
Wiersz śliczny, a porównania idealne... gratuluję.
Pieknie i metaforycznie opisujesz tęsknotę hmmmmm
brzoza to piękne drzewo mimo że nie jest tak
szlachetne jak dąb...z uśmiechem:)
Ciekawy pomysł na wiersz, niezłe wykonanie. Jednak
czegoś brakuje w treści mimo pozornej obfitości.
BRZOZA - obdarza dobrym samopoczuciem, uspokaja i
pociesza w kłopotach. Medytując w jej cieniu,
poczujesz przypływ dobrych pomysłów i wyraźne
rozbudzenie. Tro najlepsza przyjaciółka,
pocieszycielka w smutku.
Piekny wiersz doprawdy - brzoza drzewo piękne,
tajemnicze jak ten wiersz.
Brzoza zna Twoje sekrety- wiersz smutny, przepelniony
tęsknotą. Pięknym piorem napisany.
Bardzo ładny wiersz też o brzozie czytałam tu na beju
chyba wczoraj , równie piekny.
brzoza przyjaciółka w smutku i tęsknocie...ciekawy
pomysł
Wiosna wyzwala tęsknotę, a brzoza doskonale to wyczuwa
i Ty masz w niej wsparcie. Ciekawie napisany wiersz.