Tęsknota
Tęsknota
Takie tkliwe, rzewne pisanie,
to dobrych wspomnień przywoływanie.
Te linijki proste
i takie małe,
na krótką lekturę doskonałe.
W tych wierszykach świeci słońce
i barwne kwiaty kwitną na łące.
Drzewa szumią w dębowym lesie
i jest echo,
co głos gdzieś w dal niesie.
Wiatr nuci piosnkę złotą,
oplecioną cichą, tęsknotą
za dzieciństwem, które bajką było
i za biciem serca,
gdy przyszła pierwsza miłość.
To, co przeminęło, nigdy już nie wróci,
i nie ukoisz duszy, którą ten fakt
smuci,
nie powróci czuły dotyk
matki spracowanej dłoni
i nie ujrzysz już siwej od trosk skroni.
Skryj na dnie duszy te tęsknoty,
marzenia,
póki tkwić tam będą-trwać będą
wspomnienia.
A kiedy ci smutno,
uśmiechniesz się do nich
i niejedną słoną łezkę wzruszenia
uronisz.
Komentarze (3)
Ach te wspomnienia:-) Ciepła ta Twoja tęsknota.
Bardzo nostalgicznie, refleksyjnie... Pozdrawiam 'D
Czytając, czułam że piszesz o mnie. Bardzo ładnie.
Pozdrawiam