Tęsknota
Nakarmieni sobą na chwilę,
chwilę, co będzie wiecznością,
W dwie strony kroki kierują
pozostając nadal jednością.
Wciąż zapach drugiego na ciele
i łza w uśmiech ubrana,
Zatańczą w myślach raz jeszcze,
melodia w sercu schowana.
W tęsknocie złączeni, w oddali
cierpią, każde się mota,
Życ nie pozwala w spokoju
ta zwykła ludzka tęsknota...
autor
La crima
Dodano: 2010-11-13 14:54:57
Ten wiersz przeczytano 594 razy
Oddanych głosów: 11
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
W trzeciej zwrotce w trzecim wersie powinno być "Żyć"
a nie Życ
W pierwszej zwrotce w drugim wersie nie użyłabym słowa
"ćhwilę" bo w pierwszym wersie jest i zaraz powtarza
się w drugim a sens zawartej myśli pozostaje w
brzmieniu wiersza
Wiersz nadziei wielkiej i nieskończonej prosty a
szczerze przemawia
Albert Einstein
Miłość niesie ze sobą wielkie szczęście, o wiele
większe od bólu, który przynosi tęsknota.
Cóż piękne są chwile a po nich pozostaje tęsknota.
ano trudno żyć z tęsknotą...
"Życ nie pozwala w spokoju
ta zwykła ludzka tęsknota..."
największa "utrapa" naszego życia
Tęsknota i perła mają coś wspólnego obie ronią łzy
mając nadzieję na spełnienie marzeń :)
"Życ nie pozwala w spokoju
ta zwykła ludzka tęsknota" nie pozwala, ale czasem nie
ma już nic po za nią...
W każdym razie dobrze zrymowane +
smutno tak tęsknic.. wiersz ładny .. :)