Tęsknota...

Powietrze wspomnień przytłacza,
Moment poczucia winy powraca.
Zły krajobraz spotykam, gdy rano otwieram powieki,
na złą przeszłość niestety nie istnieją leki.
Codziennie wstając mimo przeciwnościom,
Walcząc z natłokiem myśli w głowie,
Stawiam czoła słabościom,
"Dam rade", zawsze powiem.
Niedopowiedziane słowa, miłe gesty, tajemnicze spojrzenia,
Teraz pozostało wierzyć w nie do zrealizowania marzenia.
Zabrano osobę, dzięki której mogę dzisiaj żyć,
Przed którą moich prawdziwych uczuć nie musiałam kryć.
Nie ma już człowieka, który był wzorem do naśladowania.
Ta bezradność, że na ziemi nie dojdzie już do spotkania.
I tak należą się mu podziękowania.
Starał się jak mógł,
aby dobrze nam się żyło,
piękne życie wiódł,
wtedy nic mnie nie dręczyło.
Tęsknie za nim, za czuciem jego ciepła,
Gdy go nie ma to czasem do szczęścia droga kręta.
Brakuje jego głosu dojrzałego,
czasem tonu podwyższonego,
chrapania głośnego,
usłyszenia kawału śmiesznego,
jego decyzji słusznych,
ciuchów od pracy brudnych.
W pamięci utkwiły wspólnie przeżyte przygody,
Zawsze na drodze życiowej omijał przeszkody.
Nigdy się nie poddawał, walczył do samego końca,
Z ręku na sercu mogę nazwać go 'obrońca'.
Był moim bohaterem, pomagał,
umiał postawić mnie na nogi,
przed złem ostrzegał,
wiedział, kto wrogi.
Dla niego najważniejsze było nasze szczęście,
Niestety zakończył swoje życie przy zakręcie.
Wracał do domu, stęskniony za mamą,
Nie chciał zostawić ją samą.
Los wybrał, że śmierć padła na niego,
zawsze będę kochać tatę mojego.

autor

mywayonpain

Napisany: 2014-11-19 Dodano: 2014-11-19 18:51:26

Ten wiersz przeczytano 983 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie