tesknota

Widzę jak cień realności oddala się ku stolicy,
Kłucie serca następuje tak nagle, z znienacka,
Nasila się z każdym dniem samotności,

Wydawać by się miało, iż zaraz pęknie,
Lecz trwać w swej kopule uczucia chce,
Blizny tęsknoty - wyryte bruzdy serca…

Patrzę w lustro - roztrzaskuje się, szkło;
W mą nogę wbija się głęboko, krew;
Tryska po mym ciele, ciśnienie spada,

Przez tunele rzeczywistości unosi się krzyk,
Przeraźliwy, ochrypły, dławiący, bo to on;
Skalą mojego smutku jest! Tęsknie..

Podpiszę łzami ten wiersz, bo one czekać nie chcą;
Leją się wytyczonymi ścieżkami, gdy myśli,
Z Tobą na spacerze przechadzają się,

Zamknięty w trumnie leżę, biało wyściełanej,

Ale zaraz! Wracasz szkło spaja się w jedność,
Nie krwawię, nie płaczę, sił nabieram,
Znowu kocham

autor

Lucek

Napisany: 2003-10-26 Dodano: 2004-06-10 09:23:33

Ten wiersz przeczytano 505 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie