Tęsknota Penelopy
Zegar odmierza godziny
Czas okamgnieniem mija
Wiosna, lato, jesień...
Tylko ty, tęsknoto, zostajesz
Towarzyszko dnia powszedniego
Obce ci przemijanie
Czynisz mnie Penelopą
Z wiarą na powrót Odysa
Nauczyłaś mnie wierności
Odporności na zaloty kochanków
Wystawiasz na pokusy
Tworzysz z życia odyseję
Zapomniałaś tylko,
Że tkam całun śmiertelny
Odys powróci
autor
vita brevis
Dodano: 2007-09-17 21:12:51
Ten wiersz przeczytano 551 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Bardzo ładne nawiązanie do starożytności .Oczekiwanie
na ukochanego, tak długie lata- to poświęcenie ogromne
dla miłości.Ładnie i zgrabnie zbudowany z myśli
własnych i refleksji wiersz
tak trudno opisać uczucia... a Ty potrafisz :)
Bardzo piękny wiersz, pozdrawiam :)