Tęsknota samotna

Dzień się już kończy
a noc zaczyna...

tęsknota czyjaś
samotność nachalna
że niby z tobą jej lepiej niż samej
w zgiełku twych myśli czuje się raźniej

Kiedy słońce zachodzi
tęsknota powraca
za dniem
co życie wzbogaca
za uśmiechem co rozczuli
ciepłym słowem co przytuli
za twym głosem w oddali słyszanym
pocałunkiem cichutko szeptanym

Z chwilą świtania promyka
tęsknota ukradniem się wymyka
wychodzi na spacer
podrepce popatrzy
lecz wróci
bo wraca zawsze
jak aktor w teatrze
gra rolę życia
co zawsze ta sama
tęsknota samotna nostalgią związana

autor

dakla

Napisany: 2011-05-17 Dodano: 2012-01-28 23:18:15

Ten wiersz przeczytano 470 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie