testamentu poezja

..jedna kopia

Jakaś część mojego ego zdechła wreszcie gdzieś pod płotem,
więc testament jej pośmiertny warto spisać.
Nieświadomy kim dziś jestem i co ze mną będzie potem,
PISZĘ.

Miałem kiedyś przyjaciela. Przyjaźń trwała lata całe.
Mądre rady, ideały, co do dziś się nimi szczycę.
Przepisuję mu kochanki, których ponoć, aż trzy miałem,
kiedy on posuwał moją połowicę.
Mimo tego, ciągle wierzę w jakąś wierność niezniszczalną,
co bez względu na cokolwiek, trwa niezłomnie.
Przepisuję ją tym wszystkim, którzy w łeb chcą sobie palnąć
by o zdradzie móc zapomnieć.

Miałem kiedyś też kobietę- była piękna, rezolutna.
Dbałem o nią, byłem wierny, było cacy,
lecz u kobiet rezolucja to dla męszczyzn rzecz okrutna,
więc wybrała mimo wszystko szefa z pracy.
Przepisuje jej poduszkę przesiąkniętą mymi łzami
by ją miękki puch do słodkich snów utulał,
wszystko co mnie nie zabiło i sumienie moje plami
plus nie wystrzelona wtedy tamta kula.

Bogu wreszcie przepisuję, jeśli tylko jest w niebiosach,
wszystko czym za mą lojalność mi zapłacił-
by archanioł najwierniejszy mieczem plecy mu rozciosał,
by strącony swe królestwo całe stracił.
A z Szatanem pewnie kiedyś osobiście się rozliczę.
Jak znam życie pewnie nie na moją korzyść.
Jeśli klęknę przed sędziwym, zdradzonym, mądrym obliczem,
może jakieś moje winy mi umorzy

w kaduceusa sejfie ..

autor

majka66

Napisany: 2007-06-06 Dodano: 2007-06-06 00:30:24

Ten wiersz przeczytano 1424 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Antyczny Klimat Dramatyczny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie