Tetragram

Pragnę mocy i chwały
blady jak bezkrwawe żyły
które ujścia bezsensowi nigdy nie dawały
W co wtedy mógłbym uwierzyć?
Taki był jego pomysł:
trzymać różaniec w dłoni i dzięki temu przeżyć
A byłem tak słaby
chodziłem po żarze spalanym bólem
zaufałem że na mnie tam czeka
lecz nie było go w ogóle
Szepty pełne kryształowych obietnic
zawód na nim wypalił mi oczy
tak wierzyłem w jego łaskę
a on w przeciwną stronę kroczył
Sam się sobie wymyśliłem
grafit zamienił się w czerń
do zawsze w plugastwie błądziłem
nastał pierwszy dzień

autor

Derealizacja

Napisany: 2018-06-21 Dodano: 2018-06-21 22:56:57

Ten wiersz przeczytano 485 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie