Też poezja

Też poezja...


Każdy jak może, swą poezję tworzy -
trzmiel, motyl, ptak wśród przestworzy...
Miast słów ulotnych brzmienia -
trzepot skrzydełek... brzęczenia...
znaki kreślone własnym lotem,
całym swym jestestwem - w górę, w dół, z powrotem.
A gdy na łąkę promień słońca padnie pierwszy -
spójrz! - widzisz? - całe tomy wierszy.
Mieniące się krople rosy na kwiatach-arcydziełach.
O, pszczoła z jaką gracją z mlecza pyłek zdjęła.
Jeszcze wiatr - swą muzykę pisze do słów, za tamtym zakrętem
i każda trawka z osobna i listek, są mu instrumentem.

Ktoś patrząc powie - Kicz! mam alergię na pyłki,
idę stąd, bo się uduszę.
Inny nic nie powie, tylko chwilą tą
nakarmi głodną duszę.

autor

annael

Napisany: 2004-05-16 Dodano: 2006-12-07 12:00:20

Ten wiersz przeczytano 502 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie