Teza

Tak być nie powinno, że starość traci moc pokoleniową
- choć jest powszechnie. Niskie ukłony.

Bardzo fajny wiersz:-)

Doskonały wiersz, czytałem z przyjemnością, ciężko
komentować dzieła tak obszernie opisane.
Pozdrawiam.
;)

Mieszkam w domu pomocy społecznej i mogę coś dodać.
Wszyscy mieszkańcy cieszą się z pobytu tutaj, bo mogą
posiedzieć nad stawem, popatrzeć na dzikie kaczki,
kołujące bociany i pogadać o Bogu, o tym jak On to
pięknie uczynił.

karząc *

Ciężką artylerię żeś wystawił nie ma co! Kiedyś
odstawiali od michy z chat wyganiali zimami i czekali
na wychłodzenie organizmu i z głodu padnięcie w
pałacach zaś systematycznie podtruwali na starość lub
najzwyczajniej w świecie osadzali gdzieś każąc
zazwyczaj milczeć.

Witaj Sławciu!
Trudne to wszystko i raczej nie ma jednoznacznej
odpowiedzi - takie dylematy, uzależnione są od wielu
czynników. Jedno co jest pewne to to, że takiego
rodzaju problem jest dość drażliwy, przykry i smutny,
a często wręcz dramatyczny w skutkach. Co do wiersza -
jak zwykle znakomity, aczkolwiek trudny w temacie. A
tak nawiasem mówiąc - Twoje utwory bardzo odbiegają od
moich, w sensie filozoficznym, mentalnym,
psychologicznym, a także inteligentnym. Należą do tych
z wyższej półki, a nawet z tej najwyższej. Pozdrawiam
serdecznie i pięknie dziękuję, za przesympatyczne
komentarze (Jesteś Jednym z nielicznych, Który takie
właśnie pisze).

Tyle tu mądrości Drogi Sławku , miło było sie pochylić
i podumać .... Cudownego dnia

Trudno i baaardzo ciężko być rodzicem. Być pomocnym i
oczekiwać na pomoc. Podoba mi się.

Znow konkretny wiersz Slawku. Bardzo smutna refleksja,
niestety.
Pisz czesciej. Lubie Ciebie czytac.
Serdecznie pozdrawiam :)
Dziekuje za odwiedzinki :)

przykre lecz prawdziwe, chociaż nie wszystkie rodziny
takie są

Bardzo bolesny i prawdziwy wiersz Sławku. Pozdrawiam
serdecznie :)

Chwila bolesnej prawdy.
Serdeczności Sławku:-)

Niestety smutna prawda, a pamiętam jeszcze dosyć
niedawno wstydem było oddać rodzica do domu starców...
bardzo dobry wiersz, pozdrawiam Sławku :)

Już tu byłam Sławomirze i...nie żałuję, że ponownie.
Świetny wiersz, serdecznie pozdrawiam-:)