Tibi et igni

kiedyś to wszystko przeczytasz...
zostawię Ci list
tibi et igni
i dowiesz się reszty...
tej reszty, którą
trudno mi jest powiedzieć.
zimne i sine usta
nie mówią.
skostniałe dłonie
nie piszą.
posprzątaj wtedy po mnie biurko
i szafkę,
zetrzyj z nich kurz.
weź klucze
i podlej kwiaty.
i tylko zrozum
wszystko, jak należy,
choć inni mogą
nazywać mnie
inaczej...
przeklniesz mnie
albo pożałujesz.

autor

Adnotacje

Napisany: 2005-09-18 Dodano: 2005-09-19 00:09:48

Ten wiersz przeczytano 551 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie