Tik - Tak

Mechanika duszy ludzkiej

Tik - tak - tik -tak - tik - tak

Chciałbym bardzo tak kiedyś
Śrubokręt wziąć i zacząć wykręcać
śruby prawo- i lewoskrętne
Wyrzucić jeden obwód i inny dać
Uśmiechnąć się metalicznie
I zaświecić żaróweczką w oczach

Tik - tak - tik - tak - tik - tak

Pozwól rozbroić się na części pierwsze
Tak bardzo poznać pragnę twą naturę
Rozkręcić wszystko
A potem na nowo złożyć
Krew światłowodami za cienką folią płynie
Daj mi jej dotknąć
Zobaczyć, poczuć jej smak metaliczny

Tik - tak - tik - tak - tik - tak

Może kiedyś będę malutkim fotonem
pędzącym ponad czasem z szybkością maksymalną.
Może pryzmatyczna sieć twoich oczu
lekko załamie mój bieg
I stanę się obrazem, impresją
Impresją w twoich oczach

Tik - tak - tik - tak - tik - tak

Daj mi wniknąć do ciebie
Jak kamień rzucony w morze
Jak spadające krople deszczu
Otwórz oczy i pozwól wpaść do oczu
Otwórz oczy i usłysz moje słowo
Pozwól mi
Po prostu przyjść...
Przyjmij proszę mnie takiego jakim jestem
Choć taki słaby jestem...

Tik - tak - tik - tak - tik - tak

Teraz stoję pod drzwiami i czekam
Moja pustka puka cicho do twego serca
Otworzysz??

Puk - Puk - Puk

z zakończeniem pukającym do serduszka Tej... czy otworzysz mi, Madame??:)

autor

Dairya

Napisany: 2006-11-15 Dodano: 2007-04-11 22:43:11

Ten wiersz przeczytano 910 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Wesoły Tematyka Technologia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie