TO BYł SEN

Stał tam sam, bardzo smutny,
Patrzał w niebo gwieździste.
W oczach miał łzy przejrzyste,
A w sercu ból okrutny.
Wiem, czekał na mnie,
A ja byłam niedaleko.
I patrzyłam skrycie na niego,
Jak on stał nieprzytomnie.
Czego się bał? Samotności?
Przecież w jego silne ramiona
Każda chciałaby być wtulona.
Ale on potrzebował miłości !
Po cichu podeszłam do niego,
Chwyciłam jego rękę drżącą.
Starłam łzę z oczu płynącą,
I przytuliłam go do serca swego.
Gdy otworzyłam oczy
Jego już nie było,
A za oknem słońce świeciło.
Z niecierpliwością czekałam nocy,
By go móc odnaleźć,
W mym śnie uroczym.
I porozmawiać, ale, o czym?
Zanim znów nie zdąży odejść.

autor

złotowłosa

Napisany: 2000-11-03 Dodano: 2008-05-02 16:08:02

Ten wiersz przeczytano 715 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie