To co niewidzialne jest piękne
Ciężko było zaklasyfikować tematykę wiersza. Wybrałem życie -:)
Kolejny przycisk - i pedały -- wszystkie z
młotkami zostawiają ślad zapętlonych bruzd
(łuki i wiry)
niepowtarzalnie uzupełnia brakujące karty w
historii
niewidzialnym brudem spotęgowanym przez
nowe piękno
zestarzeje się (pewnie?!) z istniejącym już
abecadłem umysłu - duszy - i ciała
pod wpływem spazmów kreując nowe walencje
afektu.
autor
Piorónek zbójnicki
Dodano: 2018-05-24 00:30:29
Ten wiersz przeczytano 486 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Kazimierzu!
Ten wiersz zaliczam do słabych jak inne, patrząc z
dzisiejszej perspektywy mojego pisania.
Ale dziękuję,że postanowiłeś się podzielić słowem pod
treścią tego wiersza.
Pozdrawiam cię serdecznie!
Bardzo celna refleksja, pozdrawiam serdecznie.
AMOR1988 -dziękuję
Pozdrawiam!
Rewelacyjne, pozdrawiam :)
Zefir -dziękuję za wgląd
anula -2 - trafiłeś!? utwór który mi zapodałes, jes mi
dobrze znany, przepełniony czułością... itd. ale nie
zamierzam komentować własnego wiersza -:_ Trafiłeś w
statek -:)
Pozdrawiam
Sotek -cieszę się, że tak odbierasz treść. Dziękuję.
Przyznam się szczerze, że ten kawałek troszeczkę
odbiega od całokształtu.
Wszak, dziękuję za koment
Wszytkich pozdrawiam serdecznie!!
Rozbudzasz wyobraźnię. czytając Twój wiersz pojawiają
mi się w głowie różne obrazy które próbują dopasować
się do treści.
Pozdrawiam
Marek
https://www.youtube.com/watch?v=NtlZ_CExyRo
Wsłuchaj się Piorónku dokładnie, niewidzialne
a jakże piękne.
Miłego dnia.
Ciekawe pozdrawiam