To koniec?...

Bo dziś już nie ma nas, tylko ona, on...

Przeklęta aura jak narzędzie kata
Zebrała czarne chmury nademną
Wbijając we mnie zło całego świata
Całą mą pracę czyniąc dziś daremną

Dopiero co życie na nowo zacząłem
Za mną zostali rodzina i bliscy
Dla szczęścia się od przeszłości odciąłem
Choć przeciw temu byli prawie wszyscy

Ze łzami w oczach żegnając się z domem
Z nadzieją duszy celem wprzód pognany
Na gór wyżyny mknąc, tak bardzo strome
By sięgnąć szczyt, tak bardzo kochany

Przez drogę pędząc na nowe doznania
Patrzyłem jak wszystko pozostaje w tyle
Serce spragnione uczucia kochania
Z tysiącem wspomnień spędzonych tak mile

Na miejscu wszystko tak obce, tak wielkie
Budynki, ludzie, jak nie z tego świata
Lecz ja pokonam przeciwności wszelkie
Myśl ta cudowna ponad wszystkim lata

Chwil kilka było, lecz serce z radości
Szczęścia łzami pełne płakać zaczęło
Pierwszy raz w życiu spokój w sercu gości
Kiedy Cię ujrzałem, chwilę przystanęło

Rozbłysło nagle iskier tysiącami
Ciepłem co stopić lodowce gotowe
Zniknęło nagle wszystko co za nami
Uczucie w serca weszło całkiem nowe

I trwało mocno przez chwil błogich kilka
Zwieńczone splotem dwóch ciał spragnionych
Lecz czym wśród wieczności jedna, krótka chwilka
Tak silnych pragnień dwóch dusz zagubionych

Wtem nagle niczym z nieba błyskawica
Padło słów kilka, serce w popiół paląc
W duszę się wkradła podła znieczulica
Całą nadzieję w wielką przepaść pchając

Resztkami sił przed zgubą uciekając
Choć ta już blisko, jest tuż za plecami
Pustą nadzieją cały ociekając
Spadam z urwiska z Tobą przed oczami....

...dwa obce serca, każde chroni swój dom

autor

Ress

Napisany: 2007-08-11 Dodano: 2007-08-12 11:56:19

Ten wiersz przeczytano 515 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie